Inspiratie
tokiohotelverhalen :: verhalen :: SA
Pagina 1 van 1
Inspiratie
ik ben nu op school, en verveel me dood, dus heb ik dit maar even geschreven.
ik was net aan het zoeken naar dat nieuwe album, maar ik kon niks vinden.
dus toen had ik dit maar bedacht.
slaat totaal nergens op...
maarja, ik verveelde me dood!
xD
ik leg mijn hand tegen het glas aan.
het is koud, maar toch voel ik het niet.
niet echt.
verveeld sluit ik mijn ogen.
het is onderhand al 4 uur, maar ik kan toch niet slapen.
ik moet gewoon een nieuw nummer verzinnen.
alleen er komt niks.
een nieuw album, dat stond op het programma.
ik heb nog geen enkel nummer.
alles is al zo uitgemolken.
en als het nu over iets gewoons gaat?
de sneeuw valt neer
steeds meer
ik streep de zinnen door.
bagger.
als ik naar mijn blad kijk, word ik moedeloos:
de dag veranderd langzaam in de nacht
ik heb hier al zo lang op gewacht
het voelt zo goed
ik weet niet hoe je het doet
je krijgt mijn hart steeds weer
bij jou, elke keer
het donker voedt mijn ledematen
tot ze sidderen en dood gaan
het donker voedt mijn harde geest
die zal toch wel blijven bestaan
de ene nog slechter als de andere.
niet EEN goed idee komt in me op.
misschien moet ik hier maar mee stoppen.
ik ga weg bij het raam, en stap in bed.
ineens word ik overspoeld door inspiratie.
ik schrijf het snel op.
ik was net aan het zoeken naar dat nieuwe album, maar ik kon niks vinden.
dus toen had ik dit maar bedacht.
slaat totaal nergens op...
maarja, ik verveelde me dood!
xD
ik leg mijn hand tegen het glas aan.
het is koud, maar toch voel ik het niet.
niet echt.
verveeld sluit ik mijn ogen.
het is onderhand al 4 uur, maar ik kan toch niet slapen.
ik moet gewoon een nieuw nummer verzinnen.
alleen er komt niks.
een nieuw album, dat stond op het programma.
ik heb nog geen enkel nummer.
alles is al zo uitgemolken.
en als het nu over iets gewoons gaat?
de sneeuw valt neer
steeds meer
ik streep de zinnen door.
bagger.
als ik naar mijn blad kijk, word ik moedeloos:
ik heb hier al zo lang op gewacht
het voelt zo goed
ik weet niet hoe je het doet
je krijgt mijn hart steeds weer
bij jou, elke keer
het donker voedt mijn ledematen
tot ze sidderen en dood gaan
het donker voedt mijn harde geest
die zal toch wel blijven bestaan
de ene nog slechter als de andere.
niet EEN goed idee komt in me op.
misschien moet ik hier maar mee stoppen.
ik ga weg bij het raam, en stap in bed.
ineens word ik overspoeld door inspiratie.
ik schrijf het snel op.
tokiohotelverhalen :: verhalen :: SA
Pagina 1 van 1
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
|
|